Mutluluğun En Sessiz Hali | Duymazdan Gelme Projesi

Duymazdan Gelme projesinin gönüllüleri olarak bizler, birçok eşsiz ve unutulması güç anının teminatını verebiliriz sizlere. Bu geçirdiğimiz zorlu günlerde bu anılara yenilerini katamıyor olmanın üzüntüsünü yaşasak da eski anılarımızı yâd edip umut dolmaya devam ediyoruz.

Bizim için unutulması zor olan ve içimizi umutla dolduran anılarımızdan biri, çocuklarımızın başında duran nöbetçi hocamızın çocuğuyla geçiyor. Bizim etkinliğimizde çocuklarımızın yaş grubu 7 ile 14 arasında değişiyor. Ancak gittiğimiz bir etkinlikte yaşça çok daha küçük yeni bir çocuğumuz ile karşılaştık. Biraz garipsemekle birlikte yeni gelen çocuklarımızda genel olarak işaret dili açısından problemler olduğu için ve ortama daha iyi adapte olabilmesini sağlamak amacıyla onunla ayrıca bir ilgilenme gereksinimi hissettik. Ancak baktığımız zaman yeni çocuğumuzun ne diğer çocuklarımızla iletişim kurmak konusunda ne de işaret dili açısından bir eksiği olduğunu gördük ve ortak oyunlar düzenlemeye başladık. Ancak ilerleyen süre içinde öğrendik ki yeni geldiğini sandığımız çocuğumuz nöbetçi hocamızın çocuğuymuş ve aslında işitme engelli de değilmiş, aksine çok konuşkan bir çocukmuş. Ancak okul sınırları içerisinde hiçbir şekilde işaret dili dışında konuşmayı tercih etmiyormuş, onların kendilerini dışlanmış hissetmelerini istemiyormuş. Hatta abileri ablalarından gördüğü kadarıyla da işaret dilini öğrenmiş. Bizim projemizin en büyük amaçlarından biri olan bilinç oluşturmayı küçücük bir çocukta görmek hepimizi çok etkilemiş ve mutlu etmişti.

Umarız en kısa zamanda bu bilinci toplumun her kesimine yaymayı ve onların sessiz dünyalarına dokunmayı başarabiliriz.